علمدار کربلا

#ابتهاج_و_مراتب_ابتهاج_وجود

معنی ابتهاج:
? ابتهاج در لغت به معنی مسرت و سرور،
? و در اصطلاح عرفانی نشاط روحی مسرت و سرور باطنی و شور و شوقی که نتیجه ی عشق و محبت بسیار است، می باشد.
? در موجودات، عشق و شوق نسبت به کمال وجود دارد،
? و میل و گرایش به معشوق و محبوب
حقیقی که همان ذات حق تعالی است، ساری و جاری است، و این همان ابتهاج است؛
⭕️لذا ابتهاج، حالت محبت منجر به عشق می باشد. ابتهاج واجب تعالی، کامل ترین ابتهاج هاست،

? زیرا او کامل ترین ادراک را نسبت به کامل ترین چیزها (یعنی ذات خود دارد)،

? پس او هم عاشق ذات خود و هم معشوق ذات خویش است.

? #کتاب_نکاحات_در_آفرینش

#استاد_سمندری

⭕️وقتی نسبت به چیزی عالم شدید
❌ دیگر مرتبه قبلی از بین میرود.

✔️یعنی وقتی به عقل بالملکه رسیدیم
✖️ عقل هیولانی از بین میرود

➖ چون عقل هیولانی باعث ? جاهلیت
➖ اما عقل بالملکه باعث ? عاقلیت انسان میشود.

? #استاد_ضیایی_معرفت_نفس

✅ استاد پناهیان:

#اوج_تقوا_ولایت‌مداری_است

? در قرآن کریم این عبارت، ده مرتبه از لسان انبیاء الهی بیان شده است:

« فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطیعُونِ»

یعنی تقوا داشته باشید و از منِ پیامبر خدا اطاعت کنید.

? اگر پیامبران می‌گفتند: «اطیعوا الله» (یعنی از خدا اطاعت کنید)  معنایش روشن بود، اما اینکه امر به «اطاعت از ولیِ خدا»، بعد از امر به تقوا آمده است، معنایش این است که بین تقوا (که حفظ رابطۀ با خدا در مقام عمل است)
و اطاعت از #ولایت، ارتباط وجود دارد.

? یعنی ای مردم! اگر می‌خواهید مراقب رابطۀ خودتان با خدا باشید، باید از ولی خدا اطاعت کنید.

✅ یعنی ما برای حفظ رابطۀ با خدا، هم باید از خدا اطاعت کنیم و هم از ولیِ خدا.بین اطاعت از ولی خدا و تقوا چنان رابطۀ محکمی وجود دارد که اصلاً باید بگوییم متقی یعنی همان شیعه.

? امام صادق فرموده‌اند: «متقین ما هستیم و شیعیان ما؛ قُلْتُ: «إِنَّ الْمُتَّقِینَ»؟

قَالَ: «نَحْنُ- و اللَّهِ- و شِیعَتُنَا»(کافی/2/420) 

همان تقوایی که شرط قبولی اعمال است
(إِنَّما یَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقین)

“خودش مشروط به ولایت است” یعنی سبب قبولیِ تقوا اطاعت از ولایت است.
? ? ?

✅ به عبارت دیگر، مغز و اصل تقوا، همان ولایت‌مداری است.

? پس حواسمان باشد که به گونه‌ای سرگرم تقوا نشویم که از مغز تقوا که ولایت‌مداری است غافل شویم.

چرا که #امام_محمد_باقر(علیه السلام) فرمودند: «قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى: لَأُعَذِّبَنَ کُلَ رَعِیَّةٍ فِی الْإِسْلَامِ دَانَتْ بِوَلَایَةِ کُلِّ إِمَامٍ جَائِرٍ لَیْسَ مِنَ اللَّهِ وَ إِنْ کَانَتِ الرَّعِیَّةُ فِی أَعْمَالِهَا بَرَّةً تَقِیَّة؛

? یعنی خداوند فرموده است که من هر مسلمانی را که از کسی غیر از آن کسی که ما تعیین کرده‌ایم اطاعت کند، عذاب خواهم کرد، هرچند که او یک مسلمان نیکوکار و باتقوا باشد.»
کافی/1/376

? اشعارناب آئینی ? :

#حضرت_مسلم_علیه_السلام

کوفه چه شد که بوی غریبی به خود گرفت

پیمان شکست و رنگ فریبی به خود گرفت

ایمان خلق، حال عجیبی به خود گرفت

بال فرازشان چه نشیبی به خود گرفت

این حرف تلخ، سرخط اخبار کوفه شد

مسلم غریب ماند و گرفتار کوفه شد

هجده هزار نامه؟! کسی محضرش نماند

بعد از نماز هیچ کسی در برش نماند

نفرین به هرکه آمد و پشت سرش نماند

اصلا چه شد که هیچ کسی یاورش نماند؟!

این ها که لاف عشق علی می زدند و بس!!!

حرف از جهاد پای ولی می زدند و بس!!!

لعنت به هر کسی که به قولش وفا نکرد

از غربت حسین و سفیرش حیا نکرد

در را به روی مسلم آواره وا نکرد

اجر سفیر خون خدا را ادا نکرد

حتی کسی نخواست به او آب و نان دهد

یک پیرزن مگر که به مسلم امان دهد

فریاد یا علی زد و رو به سپاه کرد

کوفه دوباره رزم علی را نگاه کرد

هرکس رسید روبه رویش اشتباه کرد

با زور بازویش همه را زابه راه کرد

پیکار می کنند، حریفش نمی شوند

هر کار می کنند، حریفش نمی شوند

آخر به خدعه خسته و بی حال، اسیر شد

در آن همه شلوغی و جنجال اسیر شد

تشنه میان گودی گودال اسیر شد

یاد رباب و زینب و اطفال اسیر شد

این از تمام غُصه حکایت کند فقط

باید به ابن سعد وصیت کند فقط

خیره به سوی محمل ماه و ستاره بود

گریان یار بر روی دارالعماره بود

تا آخرین نفس پی یک راه چاره بود

دلواپس رباب و غم شیرخواره بود

جانم فدای آن لب و دندان خونی اش

شد یاحسین زمزمه های درونی اش

آمد تنش بدون سر از آسمان فرود

پا می کشید روی زمین با همه وجود

مثل حسین هیچ کسی محضرش نبود

تا روز حشر بر بدنش رحمت و درود

جسمش به روی خاک شکسته شکسته شد

رأسش روی بلندی دروازه بسته شد

با این همه کسی بدنش را نمی درید

دیگر کسی محاسن او را نمی کشید

بر سینه اش چه خوب که اسبی نمی دوید

اصلا چه خوب شد به خدا دخترش ندید

پای کسی به صورت او آشنا شود

جسمش به روی خاک بیابان رها شود

#محمد_جواد_شیرازی

امیرالمؤمنین حضرت علی(علیه السلام):
? ایستاده آب نخورید، زیرا
موجب دردى مى‌شود که
درمان نداشته باشد، مگر
آنکه خدا عافیت دهد.

? بحارالأنوار، ج 66

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌☜【طب شیعه】